Ken je dat? Je gaat een stap vooruit, en meteen val je ook weer een stap terug. Het is niet dat je niet graag genoeg wilt, ook al willen veel goeroes je dat doen geloven.
Het ligt aan de automatische patronen die je hebt opgebouwd in je leven. En als je die al opgelost hebt? Dan ligt het waarschijnlijk aan nog meer oude patronen…
Hoe wordt je gelukkig als je leven niet voldoet aan je verwachtingen?
Heel simpel: door je leven te veranderen, of door je verwachtingen te veranderen. Alleen dan moet je wel weten waar je verwachtingen vandaan komen.
Het is je al gelukt om bij je oude emoties te komen, ze te ervaren en los te laten. Waarom blijf je dan toch nog vast zitten aan je oude patronen?
In dit blog vertel ik je waarom je nooit vrij komt van patronen.
Of je het nu hebt over stress, over je droomleven bereiken, of over doorbreken, alles komt neer op de patronen die je hebt.
De automatische patronen die bepalen hoe je emotioneel en mentaal
ergens op reageert. Die uiteindelijk je gedrag bepalen, en daarmee ook
je resultaat. Maar waarom schiet je steeds in die patronen? -> focus.
Je krijgt nogal wat mee van je ouders. De meeste patronen en overtuigingen die je hebt komen uit je eerste levensjaar.
Kun je dankbaar zijn voor alles wat je gekregen hebt?
Wil je beter worden of beter worden? Bij de therapeut zul je alleen van je stress afkomen, bij de coach werk je aan je ideaal. Maar kun je die twee wel scheiden?
Queen zei het al ‘too much love will kill you.’. Ook vreugde kan een negatief effect hebben op je systeem. Maar zoals bij elke andere emotie, is de emotie zelf niet positief of negatief. Het gaat er om in welke mate hij aanwezig is en, vooral, of je hem er kunt laten zijn en ook weer kunt loslaten.
Op een poster van Loesje zag ik ooit staan: “Zorgen moet je doen, niet maken.”
En dat is wel een mooie beschrijving. Als je doet is de energie van deze emotie in beweging, terwijl als je zorgen maakt, dan stagneert het juist.
Verdriet, de mooiste emotie die er is. Verdriet is helend, verdriet helpt loslaten. Maar zodra je verdriet hebt, wil iedereen juist dat je je weer vrolijk voelt.
Dus onderdrukken we ons verdriet maar en daardoor kunnen we niet helen.